แบกเป้เปรี้ยว: เรื่องเกิดขึ้นบนเรือ : Back To Bali.

ได้เวลากลับมายังบาหลี เปรี้ยวเลือกเดินทางด้วยเฟอร์รี่เหมือนเดิม เพราะประหยัดที่สุดแล้ว เราเดินทางกลับด้วยเฟอร์รี่ท้องถิ่น ราคาประหยัด ช้าได้ใจ นั่งหลับไป ตื่นแล้วตื่นอีกก็ไม่ถึงบาหลีซักที แต่มีเรื่องถูกใจอยากเล่าให้ฟังเพราะเจอ คุณตากับคุณยาย น่ารักมากเป็นคนบาหลี แต่ประมาณว่าคุณตามาไหว้พระที่ลมบก คุณตาพยายามมากๆ ที่จะคุยกับเรา ทั้งที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย คุณตาให้ข้าวโพดมา 1 ฟัก นั่งกินกะคุณตา ได้เพื่อนอีกคน อิอิ คุณตาพูดภาษาบาหลีช้าๆ เราก็เปิดหนังสือตามไปว่าแปลว่าอะไร สุดท้ายเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง ก็โอเคกันไป อิอิ
เรานั่งมาเรื่อยๆ เห็นโลมา โอแม่เจ้า.... สวยมาก เปรี้ยวไม่เคยเห็นมาก่อนเลยชอบใจมากๆ เสียดายไม่ได้เก็บภาพมาฝาก หุหุ ไม่ต้องจ่ายเงินเพิ่ม เราก็ได้เห็นโลมาแล้ว

นั่งไปนั่งมาก็มาสะดุดตากับคุณตาอีกคน อายุน่าจะประมาณ 70 ปีได้ น่ารักมาก คุณตาขายถั่วต้มบนเรือคะ คนอินโดฯ เสียอย่างกินที่ไหน ทิ้งตรงนั้น ถังขยะใกล้แค่เอื้อมไม่มีการเดิน เราสังเกตคุณตาจะเดินทั่วเรือ เก็บขยะเศษอาหารทิ้งใส่ถังหมดเลย ใช้มือโกยทิ้งลงถังไม่มีรังเกียจ เห็นแล้วถูกใจในความน่ารักของคุณตา

เราได้เห็นหลายชีวิตบนเรือ บ้างก็ขายของ เรียกว่ามีทุกอย่าง เปรี้ยวเลือกนั่งที่ระเบียงด้านนอก เพราะข้างในต้องนั่งกับพื้น แถมที่แย่ คือสูบบุหรี่กัน ควันโขมง สงสัยเปรี้ยวจะไม่ไหว เลยนั่งกับเก้าอี้ไม้ด้านนอก นั่งจนปวดร้าวไปถึงหลัง สุดจะบรรยาย แถมคลื่นบางครั้งมาสูงๆ ก็เล่นเอามึนหัวเหมือนกัน ดีที่พกยาหม่องของแม่ไปด้วย ช่วยได้เยอะเลย

สุดท้ายเรามาถึงท่าเรือ คุณตากับคุณยายก็บอกลากับเราว่า เดินทางปลอดภัยอะไรประมาณนั้น เรารักคนบาหลีจริงๆ น่ารักมาก ขอบคุณที่ได้มาเจอน้ำใจของคุณตาและคุณยายและสุดท้ายก็เรือเฟอร์รี่ที่พาให้เรามาพบสิ่งดีในชีวิตครั้งนี้