สปป.ลาวกับวันนี้ที่เปลี่ยนไป ตอนที่ 3 : Vientiane, Laos.

กรุงเวียงจันทร์กับวันนี้ที่เปรี้ยวมองเห็นเปลี่ยนแปลงไปบ้าง วันนี้เริ่มต้นเดินจากโรงแรมไปตลาดเช้าประมาณสายๆ เพราะนัดเจอกับเพื่อนคนลาวซึ่งทำอาชีพค้าขายของเก่าที่ตลาดเช้า ตอนที่เรามาถึงอาคารตลาดเช้ามอลล์ที่เริ่มต้นสร้างประมาณปีที่แล้วยังสร้างไม่เสร็จ อาคารหลังเก่าที่อยู่ด้านหลังยังเหมือนเดิม ส่วนอาคารด้านตรงข้ามไปรษณีย์เสร็จสมบูรณ์ เปิดใช้เรียบร้อย ผู้คนยังเยอะเหมือนเดิมทั้งคนไทยและคนลาว สินค้ายังเยอะเหมือนเดิมคะ




มุมนี้เปรี้ยวเคยถ่ายรูปไว้เมื่อปีที่แล้ว ตอนที่ยังสร้างไม่เสร็จ ตอนนี้เปิดให้บริการแล้ว ด้านหน้าที่เป็นตัวเลขนั้น เค้าเริ่ม countdown วันที่เปรี้ยวมาเหลืออีก 246 วัน ที่นครหลวงเวียงจันทร์ครบรอบ 450 ปีคะ



ประตูชัย ที่ใครได้มาก็ต้องมาถ่ายรูป ประตูชัยตั้งอยู่บนถนนล้านช้างคะ เป็นอนุสรณ์แก่ประชาชนชาวลาวที่เสียชีวิตในการต่อสู้ปฏิวัติพรรคคอมมิวนิสต์ และอุปกรณ์ที่ใช้ในการก่อสร้างก็คือ อุปกรณ์ที่อเมริกาต้องการจะมาสร้างรันเวย์ในเวียงจันทร์ เมื่อครั้งที่มีสงครามอินโดจีน แต่ยังไม่ทันจะได้สร้าง อเมริกาก็แพ้สงครามไปซะก่อน จึงได้นำอุปกรณ์ทั้งหมดมาสร้างประตูชัยแทน สร้างเสร็จในปี พ.ศ. 2512



จากนั้นเปรี้ยวเดินไปริมโขง หวังว่าจะได้เก็บภาพสวยๆ ยามเย็นริมฝั่งโขง แต่สภาพกลับเป็นอย่างที่เห็น ถมดินเข้าไปในแม่น้ำ ฝุ่นตลบ มองเห็นแม่น้ำโขงไหลเอื่อยๆ อยู่ไกลๆ แม่น้ำโขงไม่เหมือนอย่างที่เปรี้ยวเห็นเมื่อ 2-3 ปีก่อนอีกแล้ว ก่อนมาดูข่าวเรื่องวิกฤตแม่น้ำโขง แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นถึงขนาดนี้




มุมพักผ่อนริมฝั่งโขงทั้งชาวลาว และนักท่องเที่ยวนั่งรับประทานอาหาร จากเมื่อก่อนที่จะเป็นแพยื่นไปในแม่น้ำ ตอนนี้มีแต่ดินกับฝุ่น เห็นแล้วก็คิดได้ว่าที่เคยได้ยินมาว่ามนุษย์นั้นมักจะเป็นผู้ทำลายธรรมชาติ พอเห็นแล้วก็คิดว่ามันเป็นเรื่องจริงมากขึ้นเรื่อยๆ การรักษามีน้อยกว่าทำลาย......




ขากลับกะว่าจะแวะเยี่ยมเพื่อนชาวลาวอีกคน ที่เปรี้ยวมักจะมาคุยกับคุณลุงทุกครั้งที่เปรี้ยวมาลาว เที่ยวนี้ก็เช่นเดิมกะว่าจะทักทายเพื่อนเก่าต่างวัยของเรา แต่ก็ได้รับคำตอบว่าคุณลุงเสียชีวิตไปเมื่อ 7-8 เดือนที่แล้ว เป็นข่าวที่น่าใจหาย ภาพนี้เปรี้ยวถ่ายรูปไว้เมื่อ 3 ปีก่อน คุณลุงเป็นคนลาวที่ต่อสู้ชีวิตในต่างแดน พูดได้ 3 ภาษา คือ ไทย รัสเซีย และ ฝรั่งเศส ทุกครั้งที่คุยกัน คุณลุงมีเรื่องเล่าสนุกให้ฟัง กับครั้งนี้ที่ไปน่าเสียใจที่จะไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนี้อีกต่อไปแล้ว
สปป.ลาว ปี 2010 เปลี่ยนแปลงไปจริงๆ T_T


4 comments:

  1. น่าเศร้าใจจังเพื่อนเสียไปแล้ว ยังไงดูแล้วแม่โขงน้ำก็แห้งหมดเลย

    ReplyDelete
  2. รู้สึกใจหายเหมือนกัน เมื่อคนรู้จักตายไป มันแตกต่าง มันไม่เหมือนเดิม

    ReplyDelete
  3. ตอนผมไป ก็ไปคนเดียวเหมือนกัน ไปเดินแถวริมโขง อยากมีเพื่อนนั่งกินเบียร์คุยกันสบายๆบ้าง เฮ้อเพื่อนๆทำงานกันหมด เดือน1หยุด1วัน

    ReplyDelete