เปรี้ยวเดินทางมาถึงเมืองใหญ่ของเวียดนามใต้นั่นคือไซง่อน ( Saigon ) และภายหลังได้เปลี่ยนชื่อเมืองเป็นโฮจิมินท์ ซิตี้ ( Ho Chi Minh City ) จากการเดินทางที่แสนทุลักทุเลทั้งคืน เปรี้ยวเดินทางจากคิวอออน ตอนเย็น มาถึงโฮจิมินท์ ซิตี้ในตอนเช้า ได้เก้สเฮ้าส์เร็วกว่าที่คิดไว้ หลังจากพักผ่อนเรียบร้อยก็เดินดูเมืองซะหน่อย เพราะเวลาที่เหลือมีจำกัด
เมืองโฮจิมินท์ ซิตี้ หรือ ไซง่อน หลังจากที่ราชวงศ์ Nguyen ล้มสลายก็ตกอยู่ภายในอาณานิคมของฝรั่งเศลในปี พ.ศ. 1859 และถือได้ว่าเป็นเมืองหลวงภายในการปกครองของฝรั่งเศล ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1956-1975 และเมื่อเวียดนามรวมกันได้รัฐบาลเวียดนามจึงเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นเมืองโฮจิมินท์ ซิตี้ เมืองโฮจิมินท์ ซิตี้ เป็นเมืองที่มีสถาปัตยกรรมที่สวยงาม เปรี้ยวว่าออกจะดูดีกว่าฮานอยเยอะเลย
Ho Chi Minh City Hall.
ที่แรกที่เดินมาดู คือ The Ho Chi Minh City Hall สร้างขึ้นในปีค.ศ. 1902-1908 สถาปัตกรรมแบบฝรั่งเศส และตามแพลนที่เค้าต้องการสร้างตึกและเมืองตามแบบฝรั่งเศส แต่ที่นี่ไม่ได้เปิดให้เข้าชมนะค่ะ แต่ก็เป็นมุมหนึ่งที่น่าสนใจและมุมสวยของเมืองโฮจิมินท์
Catedral de Notre Dame.
Notre Dame Cathedral สร้างขึ้นระหว่างปี ค.ศ.1877-1883 มุมนี้ก็เป็นอีกมุมที่สวยมาก โบสถ์จะเปิดให้เข้าชม เฉพาะวันอาทิตย์ 9.30 น.เท่านั้นคะ เห็นว่าโบสถ์แห่งนี้ จำลองแบบมาจากของจริงที่ตั้งอยู่ในประเทศฝรั่งเศล สวยดีแต่ถามว่าคล้ายมากไม๊ อันนี้ไม่ทราบยังไม่เคยไปฝรั่งเศล อิอิ
correos en Saigon.
ที่นี่ก็ที่ทำการไปรษณีย์ ซึ่งตั้งอยู่ตรงกันข้ามกับโบสถ์ Notre Damn คะ ภายในก็ตกแต่งได้สวยงาม กว้างขวาง มาลองส่งโปสการ์ดกลับบ้านคะ
เดินมั่วๆ จนใกล้จะเย็นมาก ก็ตัดสินใจว่าจะเดินไปชมพิพิธภัณฑ์สงครามดู เหลือเวลาประมาณ 2 ชม. พิพิธภัณฑ์จะปิด และมองหาทางกลับโรงแรมไปด้วยในตัว กลัวหลง อิอิ
Museo de remanentes de guerra.
พิพิธภัณฑ์สงคราม เป็นที่ๆ เรามาแล้วหดหู่สุด จริงๆ เราไม่ชอบเลย แต่ด้วยความที่อยากรู้อยากเห็นของเราก็เลยมา และก็นึกขอบคุณชีวิตที่เราเกิดในประเทศไทย เป็นประเทศไม่แต่เฉพาะคนไทยเท่านั้นที่ภูมิใจที่ได้อาศัยอยู่ที่ประเทศไทย แม้แต่ชาวต่างชาติก็ยังมาขออาศัยอยู่อีกด้วย
ฝากรูปนี่ไว้เป็นรูปสุดท้ายของทริปนี้คะ เวียดนามเป็นประเทศที่น่าสนใจ แม้ว่าเราได้รับฟังข้อมูลด้านลบ ของคนเวียดนามมาบ้าง และยังมาเจอด้วยตัวเองหลายเรื่อง แต่เวียดนามก็ยังเป็นประเทศที่เปรี้ยวประทับใจมากๆ ในการเดินทาง ก็หยวนๆ บางเรื่องก็ไม่อยากไปจำ หุหุ
หลวงพี่ไปมาแล้วที่นี้นะ อยากไปอีกเหมือนกัน แต่ไม่มีเงิน
ReplyDelete