เที่ยวสะหวันนาเขตก่อนกลับไทย : Savannakhet, South Laos 2009.

จริงแล้ว การเดินทางในครั้งนั้น ไปเมืองเซกองด้วย แต่เปรี้ยวขอข้ามนะคะ มาที่เมืองสะหวันนะเขตเลย เมืองสะหวันนะเขตก็เป็นเมืองเล็กๆ เพื่อนชาวลาวบอกว่าตั้งแต่เปิดสะพานไทย-ลาว ระหว่าง จ.มุกดาหาร และ สะหวันนะเขตก็เงียบเหงาเลย เพราะคนลาวนิยมข้ามมาทำงานหรือมาค้าขายในไทยมากกว่า เจอพี่สาวชาวลาว กลับมาทำเอกสาร เพราะจะได้มาจดทะเบียนสมรสในไทยเธอท้องได้ 3 เดือนกับสามีคนไทย ที่นี่คนลาวขอวีซ่าไทยกันเพียบ ส่วนใหญ่ก็จะมาทำงานโรงงานที่กรุงเทพฯ กันทั้งน้าน พี่สาวคนลาวเค้าบอกมาอีกว่า คนลาวเค้าชอบมาทำงานที่ไทย เพราะการอยู่การกินสบาย รายได้ก็แน่นอนมากกว่าอยู่แล้ว
คุยกับพี่สาวได้ซักพัก เราก็เลยขอตัวออกมาเดินเล่นต่อ เราเดินมาจนถึงวัดไซยาพูม (ชัยภูมิ) ก็ห่างจากแม่น้ำโขงไม่ไกลนัก เป็นวัดเก่าแก่เหมือนกัน และมีโรงเรียนสำหรับพระภิกษุที่นี่ด้วย









วัดที่ลาวจะมีอุโบสถหลายหลัง เท่าที่สังเกตนะคะ แต่ที่หลังนี่เราชอบประตูไม้แกะสลักคะ ดูขลัง สวยดี




อีกมุมหนึ่งของวัด ฟ้าดูครึ้มๆ สงสัยว่าฝนจะตก เมืองสะหวันนะเขตก็เมืองเงียบๆ แต่ถามว่าชอบไม๊ ชอบคะ แต่ว่าเทียบกับทางเหนือของลาว เราชอบทางเหนือมากกว่า





เดินมาอีกหน่อยก็จะมาเจอ วัดจีน ด้านในไม่ได้เข้าไป เพราะประตูปิด เราเดินเข้าไปแค่ในบริเวณสวนไม่เจอใครเลย ก็ขออนุญาตถ่ายรูปด้านนอกอย่างเดียว ( ขอกะใคร..หุหุ )




แค่ด้านหน้าอย่างเดียวก็ดูสวยดี เป็นวัดเล็กๆ ด้านหน้ามี เจ้าแม่กวนอิม ตั้งเด่น สวยมากเลย แต่ขอบอกที่นสะหวันนะเขตร้านขายส้มตำ ไก่ย่างหาง่ายมาก มีหลายที่




ที่นี่ก็จะเป็นวัดจีนแห่งที่ 2 คะ เดินจากแห่งแรกมาเล็กน้อย ที่สะหวันนะเขตก็จะมีส่วนที่เป็นเมืองเก่า ห้องแถวจีนเก่า สวยมาก แต่ที่ไม่ชอบคืน จะมีขอทานเดินขอเงิน พอเห็นเราไม่ว่าไกลแค่ไหน จะวิ่งตรงมาแล้วก็ตาม ดึงแขนเลยก็มี โอ.. แม่เจ้า แบบนี้ไม่ชอบเลย ถ้าคนพิการก็พอเข้าใจ แต่เท่าที่ดูที่นี่จะเป็นเด็ก อายุประมาณ 10-14 ปี ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย แล้วพูดไม่ชัด จะวิ่งกรูดมาเลย



เราเดินต่อมาจนถึงวัดเหมือนกัน อิอิ วัดฝรั่ง อิอิ ก็เป็นโบสถ์คาโทลิกแห่งเดียวของสะหวันนะเขต ตั้งหันหน้าไปทางแม่น้ำโขง เราชอบโบสถ์มาก เพราะโตมากับโบสถ์มากกว่าวัด..อิอิ เรียนโรงเรียนคริสต์ ที่น่าอายมากเพราะความรู้เรื่องศาสนาพุทธมีน้อยมาก แต่ศาสนาคริสต์ก็ไม่ถึงกับรู้มาก แต่ว่าก็พอรู้มากกว่าพุทธซะอีก




ภายในก็เหมือนโบสถ์ทั่วไปที่เราเคยเห็น แต่ที่ชอบก็คือบันไดไม้ ที่สามารถเดินขึ้นไปถึงหอระฆังด้านบน แต่เราไม่ได้ขึ้นไป เพราะเราไม่เจอใครเลยอีกเหมือนกัน กลัวเดี๋ยวเค้าจะว่าบุกรุก อิอิ เราเห็นโบสถ์แล้ว ทำให้คิดถึง ตอนเด็กๆ จะชอบไปโบสถ์ วิ่งเล่น เดินเล่น โบสถ์นี่ดูสวยดี เป็นไงบ้างกับเมืองสะหวันนะเขต กับทริปทั้งหมดของเปรี้ยวที่ลาวใต้ เอามาอัพบล็อกให้ดูช้าไปหน่อย

1 comment: