เรื่องคน คน คน

วันที่ 15 สิงหาคม นั่งเหนื่อย หน้าแบกโลกทั้งโลกไว้ ขยับตัวไม่ได้ มันหนักอึ้ง สงสัยว่าทำไมชีวิตคนหนึ่งคน จะเจอเรื่องราวได้มากมายขนาดนี้เลยเหรอ เวลาที่ความทุกข์ถาโถม มันจะมาทุกๆ ด้าน พร้อมๆ กัน เราเหมือนตกในหลุมที่ทุกคนเหยียบซ้ำ แม้กระทั่งคนในครอบครัว เพราะอะไรนะเหรอ เพราะทุกคนก็ต่างคิดว่าตนเองทำถูกที่สุดจะต้องทำแบบนี้ เพื่อความถูกต้อง แต่เค้าไม่รู้หรอกว่ากำลังกระทืบคนบางคนให้จมดิน เราเองก็คิดว่า ตัวเองโดนกระทำ คิดเห็นแก่ตัว ว่าตนเองโดนซ้ำเติม โดนแล้ว โดนอีก โดยไม่คิดว่าสาเหตุเกิดจากอะไร?

แต่ทุกครั้งที่มีทุกข์ ความสุขก็ตามมาด้วยเสมอ อย่างมีเพื่อนเข้ามาให้ความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ มันก็ทำให้เรามีความสุขได้ แต่เรามีความสุขอยู่อย่างหนึ่งและเราเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่า ทุกครั้งที่เราทุกข์ที่สุด ใจจะดีดตัวเพื่อเราให้เราสูงขึ้น ขอเพียงเราอย่าคิดทำร้าย ทำลายตัวเอง เอาอาหารให้ใจเสมอ ก็คือ คิดบวก พอเราได้ความคิดดีๆ คิดดี ทำดี โลกจะเปลี่ยนตามความคิดของเรา เราหวังไว้เสมอ ว่าทุกอย่างมันจะผ่านไป

ถ้าสิ่งที่ทำอยู่นั้นมั่นใจว่าทำดีที่สุดแล้ว ก็จงมั่นใจและก้าวต่อไป ไม่ว่าจะหนักหนา สักแค่ไหน ก็ต้องทำให้ได้ เราเองตอนนี้เหมือนคนตกจากที่สูงๆ รู้สึกเจ็บ เกลียดคนที่ทำกับเรา เจ็บใจที่คนที่เรารักไม่เคยเข้าใจว่าเราทำอะไรอยู่ เสียใจที่เค้าคิดว่าเราทำอะไรไม่สำเร็จซักอย่าง แต่เราลองทบทวนดูตัวเองก็พบว่า ตัวเราเองเป็นเพราะตัวเราเองต่างหากที่เริ่มคิดก่อน สังเกตตัวเองก็พบว่า ทุกครั้งที่เราเริ่มต้น ทำอะไรซักอย่าง เราจะตัดสินใจด้วยตนเองเสมอ ซึ่งเป็นสิ่งที่ถูก แต่พอเราเจออุปสรรคหรือปัญหา เราคิดว่าเราสู้ แต่จริงๆแล้วเรานอนนิ่งๆ และหลอกตัวเองว่ากำลังสู้อยู่ สุดท้ายก็ค่อยๆ เลิก และกลับไปเริ่มต้นใหม่ ทุกครั้งจึงมีแต่การเริ่มต้น ( ไม่ได้หมายความว่าการเริ่มต้นใหม่นั้นไม่ถูกต้อง แต่เราต้องแยกให้ออกว่าเริ่มต้นใหม่ หรือ แอบหนีปัญหากันแน่ ) แต่โกหกตัวเองว่าทำสำเร็จ ทำให้คนรอบๆ ข้างมองดู เค้าก็ต้องพูดในสิ่งที่เค้าเห็น แต่เราไม่รู้ตัวเองว่า..เพราะคิดเข้าข้างตัวเอง

ขณะนี้ เราก็กำลังคิดพิจารณาว่าสิ่งที่เราคิด คือ การดันทุรัง หรือ ความต้องการทำให้สำเร็จจริงๆ องค์ดาไลลามะที่ 14 กล่าวไว้ใน The Art of Happiness by HH Dalai Lama and Howard C.Cutler ว่า" วิธีฝึกปฏิบัติที่ช่วยให้เราอดทนต่อความทุกข์ คือ การมองและทำความเข้าใจความทุกข์ว่าเป็นธรรมชาติดั้งเดิม การดำรงอยู่ที่เต็มไปด้วยความไม่รู้ เมื่อคุณเจ็บปวดหรือประสบกับปัญหามันมีความรู้สึกปฏิเสธความทุกข์ แต่ถ้าคุณมองสถานการณ์จากอีกมุมหนึ่งและตระหนักว่าร่างกายนี้ คือมูลเหตุของความทุกข์ ทำได้ดังนี้ก็ช่วยลดความรู้สึกต่อต้านลง ลดความรู้สึกที่ว่าคุณตกเป็นเหยื่อว่า คุณไม่สมควรได้รับความทุกข์ เมื่อเราเข้าใจและยอมรับ คุณจะสัมผัสได้ว่าความทุกข์เป็นเรื่องธรรมดา"

สรุปคือ เราไม่ใช่คนเก่งกาจ แต่เราก็หวังในใจว่าจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ อดทนรอวันของเรา ถ้าเราคิดได้อย่างนี้ มันก็จะทำให้ใจเราเข้มแข็งขึ้นมาได้บ้าง