แบกเป้ตะลุยดินแดนจาวา: Yogyakarta

หลังจากที่ซื้อตั๋วเตรียมไว้แล้ว เดินทางเวลา 5 โมงเย็น ถึงยอกยาฯ ตอน 6 โมงเช้า พี่พนักงานแกก็น่ารักบริการอย่างดี แถมไม่เชื่อว่าเราเป็นสาวไทยบอกว่าหน้าตาจาวามากๆ อ่ะ..แน่เห็นสวยอ่ะดิ
อินโดนีเซียผู้คนสูบบุหรี่กันอย่างหนัก สูบทุกที่ที่ต้องการ บนรถควันโขมง เราก็เลยมายืนถ่ายรูปก่อน ก่อนเดินทางเค้าก็จะจัดของรอผู้โดยสารที่ยังไม่มาก็จะมีบรรดานักร้องขึ้นมาร้องเพลงขอเงินอะไรเงี่ย เราฟังไปได้ 2 วงก็เพราะดี แต่เสียงดังไปหน่อย เรามาถึงยอกยาฯ ตอนตี 5 กว่าๆ เร็วกว่าที่คิด พนง.ประจำรถ ปลุกตั้งแต่ตี 3 ด้วยหวังดีที่พี่แกทราบว่าเราจะไปบุโรพุทโธ
พอถึงปากทางก็เลยเรียก บ้าแหละไม่เอาผู้หญิงไทย หน้าตาสวยอีก อันตราย เลยบอกว่าลงในเมืองยอกยาฯดีกว่า
พอมาถึงก็ปล่อยเราที่สี่แยกกลางเมืองพี่แกบอกในเมือง โอ้โห..ซื่อจริง รึ!!แกล้งเราเนี่ย เราเดินแบกเป้ ทำหน้ามึนเดินหาเก๊ตส์เฮ้าส์

เราเดินมาประมาณ 15 นาที เจอโรงแรมเอเซีย-แอฟริกา อยู่ใกล้กับสถานีรถไฟ สะดวก พอเก็บของเสร็จเราก็ตรงมาที่ตลาด เพื่อถ่ายรูป เห็นในไกด์ บุ๊คบอกว่าตลาดใหญ่มาก หวังว่าคงไม่เหมือนเมืองเก่าอีกนะ^_^ เดินมาจนถึงตลาด ด้านในของขายเพียบตั้งแต่ อาหาร ของสด ไปจนถึงเสื้อผ้า เดินดูจนลืมถ่ายรูปไปเลย ที่ยอกยาการ์ตาร์ รถม้าก็เป็นเอกลักษณ์ของเมืองเลย มีเยอะมาก ลืมบอกไปถนนนี้ชื่อ มาริโบโล ( Maliboro) เป็นถนนสายช้อปปิ้งว่างั้นร้านค้าเยอะมาก

สาวจาวาตัวจริงจ้า

ร้านขายโรตีรึเปล่า?ไม่แน่ใจ แต่ดูแล้วหน้าตา คล้ายกันมากๆ

หนุ่มจาวาขายอะไรไม่รู้ คล้ายแคปหมู อุ้ยๆ ฮิสลาม แบบว่าคล้ายๆ เปรียบเทียบอ่ะนะอิอิ

ที่เมืองยอกยาการ์ตาร์แห่งนี้ก็เป็นเมืองศูนย์กลางอีกเมืองของเกาะชวา การเดินทางสะดวก จากที่เองก็สามารถเดินทางไปได้หลายเมือง ถ้าจะเที่ยว พรัมบานัน หรือ บุโรพุทโธ Mendut Templeก็เดินทางได้สะดวก ของฝากที่ขึ้นชื่อของที่นี่ก็ เครื่องเงินและผ้าบาติก แต่สำหรับบาติกต้องดูดีๆ เพราะที่นี่ก็ขึ้นชื่อเรื่องการก๊อปปี้บาติกค่ะ คือคุณภาพอาจไม่ได้มาตราฐานเท่าไร ก็โชคดีที่เราเจอคุณลุงท่านนึง แนะนำเลยได้ผ้าบาติกคุณภาพดีกลับบ้านมา แถมราคาก็ไม่แพงอย่างที่คิดไว้