แบกเป้เที่ยวพนมเปญตอนสุดท้าย : Phnom Penh

มาถึงพนมเปญแล้ว ที่เที่ยวก็มีให้เลือก แต่จะออกแนวสงคราม ซึ่งไม่ไหวสำหรับเปรี้ยวคะ บางคนบอกต้องไปดู Killing Fields บังเอิญไม่ใช่ฟีวเราจริงๆ เปรี้ยวก็เลยเลือกเดินเดินดูเมืองมากกว่าอย่างที่แรกที่น่าสนใจ ก็พิพิธภัณฑ์ ( The National Museum of Cambodia ) สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1917-1920 คะ ของที่ตั้งแสดงส่วนใหญ่ก็พวกรูปปั้น, รูปแกะสลักสมัยขอม ของที่เก่าที่สุดก็เห็นจะเป็นรูปแกะสลักพระวิษณุ อายุราว 600-700 ปี มีรูปเฉพาะด้านนอกนะคะ

วัดพนม ( Wat Phnom ) เป็นแห่งที่ 2 ที่เปรี้ยวแวะมา เป็นเจดีย์ตั้งอยู่บนเนินเขาเล็กๆ สันนิษฐานว่าสร้างขึ้น ปี ค.ศ. 1373 ค่ะ มีเรื่องเล่าว่าผู้หญิงชื่อ เพ็ญ ( Penh ) เป็นผู้ค้นพบ ( อันนี้จะเกี่ยวกับชื่อเมืองหลวงรึเปล่า? ไม่แน่ใจ ) แต่ที่สำคัญนอกเหนือจากความเก่าแก่ ก็คือ ผู้คนที่แวะเวียนมากราบไหว้ขอพร เชื่อว่าเรื่องโชคลาภ, ความสำเร็จในเรื่องการเรียน ธุรกิจ การงาน ของถวายก็ต้องมาลัยดอกมะลิและกล้วยค่ะ ข้อมูลที่ได้ก็ถามเค้ามาอีกที ส่วนที่เหลือก็ตามใจชอบเลยก็แล้วกันว่าใครอยากขออะไร โดยรอบวัดก็ร่มรื่นดี แต่ที่นี่จะมีขอทานเด็กตัวเล็กๆ นะคะ ที่วิ่งตามขอตังค์กันเลย เพราะเค้าจะรุมแบบหลายๆ คน ต้องระวังคะ

ที่พนมเปญมีตลาดขายของ เดินดู เพลินมากๆ เราเดินดู 3-4 ตลาดก็สนุกคะ มีตลาดเล็ก ตลาดใหญ่ แต่เราว่าที่คนไทยรู้จักก็ต้อง ตลาด Psar Thmei ตลาดใหญ่มาก รูปโดม เสียดายที่เปรี้ยวไม่ได้ถ่ายรูปมา เป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดของกรุงพนมเปญเลยคะ ของขายเยอะ และตั้งอยู่ไม่ไกลจากท่ารถเท่าไร เดินได้สบายๆ

เปรี้ยวจบการเดินทางที่พนมเปญเท่านี้คะ ประเทศกัมพูชา ในมุมมองของเราเมื่อก่อนที่ไม่เคยมาจะรู้สึกว่าเป็นเมืองที่น่ากลัว สกปรก และคงจะล้าสมัยมากๆ เลย แต่เท่าที่มาก็ทำให้ทราบในหลายเรื่อง กัมพูชามีความสัมพันธ์ที่เปราะบางมากๆ กับประเทศไทย แต่คนเขมรก็ใช่ว่าจะร้ายทุกคน ดูแล้วคนเค้าก็ออกจะน่าสงสาร ถูกเอาเปรียบจากคนเขมรด้วยกันเอง อาจเป็นแบบนี้ก็เลยทำให้เค้าก็กลัวว่าเราจะเอาเปรียบ เราเจอเพื่อนชาวสิงค์โปร์ เค้าบอกว่า คนเขมรเอาเปรียบมากๆ การเดินทางไม่สบายเท่ากับมาเที่ยวเมืองไทย เราก็คิดว่าอย่างงั้น ที่ไหนก็ไม่สนุกเท่ากับบ้านเรา อิอิ