ร้านค้าริมหาดก็มากพอสมควรน่าจะคล้ายบางแสนหรืออาจจะเล็กกว่าไม่แน่ใจ ที่นี่เท่าที่สังเกตดูก็นับว่าเป็นที่นิยมมาท่องเที่ยวของชาวเขมรเลยทีเดียว เพราะวันที่มาถึงเป็นวันศุกร์พอดี คนเยอะพอสมควร
อาชีพที่น่าสนใจที่เราเจอที่นี่ คือ รับจ้างถ่ายรูปแบบนี้ค่ะ บังเอิญเราไม่ได้ถามว่าราคาใบละเท่าไร บังเอิญวัวมันเดินมาข้างหลัง แถมมันยังจะมากินผ้าคลุมเราอีก กลัวก็กลัว วุ่นวายกะมันอยู่สักพัก พี่แกเห็นก็ช่วยไล่วัวให้ คงคิดคนอะไรหว่า? กลัววัว ก็เลยคุยกันเรื่องอื่นไปซะอีก แก้เขิน อิอิ
ร้านขายเครื่องปั้นดินเผาค่ะ มีหมด หม้อ ไห จานชาม ไม่เห็นเกวียนแบบนี้นานมากแล้ว จำไม่ได้ว่า เห็นครั้งสุดท้ายอายุกี่ขวบ อุ้ย!!! แบบนี้ก็รู้อายุอะดิ... มาคุยเรื่องสีหนุ วิว ต่อดีกว่า จนกระทั่งปี 1950 อเมริกาบริจาคเงินเพื่อสร้างถนนจากสีหนุ วิว ถึง กรุงพนมเปญ ต่อมาปี 1960 จึงเริ่มมีนักท่องเที่ยวเริ่มเดินทางมาเที่ยวที่นี่ แต่เขมรเป็นประเทศที่น่าเหลือเชื่ออีกประเทศหนึ่ง คือ เท่าที่เปรี้ยวทราบมา ถนนหลายสายของกัมพูชา ล้วนแล้วแต่มีชาติต่างๆ จ่ายเงินสร้างให้ เช่น อเมริกา จีน ญี่ปุ่น และรวมถึงประเทศไทยด้วยคะ
ร้านขายเครื่องปั้นดินเผาค่ะ มีหมด หม้อ ไห จานชาม ไม่เห็นเกวียนแบบนี้นานมากแล้ว จำไม่ได้ว่า เห็นครั้งสุดท้ายอายุกี่ขวบ อุ้ย!!! แบบนี้ก็รู้อายุอะดิ... มาคุยเรื่องสีหนุ วิว ต่อดีกว่า จนกระทั่งปี 1950 อเมริกาบริจาคเงินเพื่อสร้างถนนจากสีหนุ วิว ถึง กรุงพนมเปญ ต่อมาปี 1960 จึงเริ่มมีนักท่องเที่ยวเริ่มเดินทางมาเที่ยวที่นี่ แต่เขมรเป็นประเทศที่น่าเหลือเชื่ออีกประเทศหนึ่ง คือ เท่าที่เปรี้ยวทราบมา ถนนหลายสายของกัมพูชา ล้วนแล้วแต่มีชาติต่างๆ จ่ายเงินสร้างให้ เช่น อเมริกา จีน ญี่ปุ่น และรวมถึงประเทศไทยด้วยคะ
No comments:
Post a Comment